تحلیل اختصاصی بوندسلیگافنز؛ بایرن مونیخ – هامبورگ

ترکیب بایرن مونیخ همانند اغلب بازی های این تیم از زمان هدایت گواردیولا، ترکیبی نسبتا عجیب و سوال برانگیز بود. ترکیبی که به نظر می رسید در آن، لام به عنوان مدافع کناری راست و دیوید آلابا در نقش مدافع کناری چپ فعالیت کنند. اما با شروع بازی، دوباره چینشی غیر از چینش مورد انتظار رقم خورد و نوعی به هم ریختگی در جایگاه بازیکنان دیده می شد.

بازی در دقایق ابتدایی همانند انتظار با برتری بایرن شروع شد؛ برتری که بیشتر آن به واسطه مالکیت توپ وحشتناک گواردیولا به دست می آید. در 20 دقیقه ابتدایی بازی چیزی که زیاد به چشم می آمد، ناتوانی بایرن در باز کردن خط دفاعی پر تعداد هامبورگ بود؛ خط دفاعی که به باز هم به واسطه بازی مالکانه گواردیولا در بازی به وجود می آید.

در این بین 2 نکته قابل تامل وجود داشت؛ یکی موقعیت های ایجاد شده توسط بایرن بود که بیشتر زمانی به دست می آمد که آرین روبن از سمت راست یا داگلاس کوستا از سمت چپ صاحب توپ می شدند. دوم دو کارت زرد پیاپی بود که ژابی آلونسو و ژروم بواتنگ در دو صحنه شبیه به هم و به فاصله زمانی کم روی اسون شیپلوک انجام دادند. هر دو حرکت در ادامه از دست دادن توپ ایجاد شد که مدافعین مجبور به خطا کردن شدند. از دست دادن توپ به خاطر دو علت می تواند باشد: 1- نبود بازیکن آزاد برای پاس دهی. 2- عدم اعتماد به نفس بالا از سوی مدافعین پخش کننده توپ.

تنها گل بازی در نیمه اول از روی ضربه آزاد به دست آمد. پس از این ارسال دقیق و ضربه سر بن عطیه، بازی دوباره به شرایط قبل بازگشت. بایرن مالک بازی بود اما تنها یک شوت در چارچوب دیگر تا پایان نیمه اول وارد دروازه آدلر شد. آمار شوت های نیمه اول، کمی نگران کننده است؛ از 9 شوت به سمت چارچوب، تنها 4 شوت توسط مهاجمین روانه دروازه شد:

 @1208@

با شروع نیمه دوم اما، شرایط عوض شد. بایرن با جرات و شجاعت بیشتری بازی کرد. اشتباهات بازیکنان هامبورگ افزایش یافت و در موقعیتی نه چندان خوب، اشتباه مدافع هامبورگ به کمک لواندوفسکی آمد و او دروازه آدلر را برای بار دوم باز کرد. پس از این گل شرایط به کلی تغییر کرد.

علی اشتباهات مرگبار خط دفاعی و البته خط میانی مردان لابادیا، نمی توان از بازی خوب 30 دقیقه پایانی بایرن چشم پوشی کرد. با باز شدن بازی از سوی هامبورگ، داگلاس کوستا و لواندوفسکی، شروع به ویران کردن خط دفاعی دایناسورها کردند. مولر زهردار هم دو گل کم نقص را روی دو حرکت استثنایی از کوستا و لواندوفسکی به ثمر رساند.

در 20 دقیقه پایانی با خروج روبن، لام و آلونسو و آمدن رافینیا، تیاگو و گوتسه، کوستا به سمت راست آمد و نشان داد که مهارت های او در این سمت، دست کمی از سمت مخالفش ندارد. وینگر برزیلی کنترل های بسیار خوب، دید باز و توپ گیری های به موقع از عقب را انجام می داد. کوستا مزد بازی عالی خود را با در دقایق پایانی گرفت و شوت دیدنی او، دروازه آدلر را گشود.

در سوی دیگر لابادیا با دستانی خالی، موفق به انجام تعویض های خوب نشد. لاسوگا و اولیچ هم نتوانستند گره کور هامبورگ را باز کنند. هامبورگی ها تا پایان بازی تنها یک شوت در درون دوازه نویر زدند و شب بسیار آرامی را برای شماره یک تیم ملی ساختند:

 @1209@

موضوع قابل تامل و البته ناراحت کننده دیگری که در بازی دیده شد، وضعیت رنه آدلر دروازه بان سابق تیم ملی آلمان بود. رنه آدلر پس از نمایش های درخشانش در لورکوزن، با مصدومیتی طولانی مواجه شد و پس از آن، هرگز موفق به بازگشت به شرایط گذشته نشد. صحنه گل چهارم و پنجم، گل های عجیبی نبودند اما نمایانگر افت روحی و ورزشی این دروازه بان هستند. آدلر در اوج، واکنش های به مراتب بهتر از خود نشان می داد.

اما نکته پایانی درباره این دیدار، سبک بازی بایرن در نیمه اول است. چیزی که مشخص است، در نیمه اول، علی رغم حضور روبن و کوستا در جناحین هجومی و لام و آلابا در جناحین دفاعی، بایرن موفق به ایجاد موقعیت صددرصدی روی دروازه هامبورگ درمانده نشد. در واقع همان مشکل همیشگی گواردیولا در بوندسلیگا، کمی به چشم می خورد و بایرن در باز کردن خطوط دفاعی بسته، کمی به مشکل خورد.

باید منتظر ماند و دید آیا این تیم گواردیولا موفق می شود تا برخلاف فصول گذشته اش، از پس رقبای بزرگ خود بربیاید یا اینکه دوباره با سبک بازی نسبتا یکنواخت خود، برابر غول های اروپایی و آلمانی مغلوب می شود.